1906 yılında doğmuş. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesinde okumuş. Servet-i Fünün dergisinde yazmaya başlamış ve Yedi Meşaleciler grubunun tek hikayecisiymiş. Gazetecilik yapmış, yazı işleri müdürü olmuş. Daha 38 yaşında yedek subay olarak askerliğini yaparken tifüsten ölmüş. Adını ilk kez duyduğum hikayecimiz Kenan Hulusi Koray'dan bahsediyorum. Ne yazık ki hakkında ödev için hazırlanmış biyografiler dışında pek bir şey göremedim internette de. Hani bir blog yazısı olur, edebiyat dergisinde güzel bir derleme yapılmıştır diye bekledim ama yok. Rastlayamadım.
Son Öpüş, yazarın okuduğum ilk hikayesi. Doğunun ücra bir yerindeki Haçdağı köyüne götürüyor okurunu. İnsanı ürperten bir kasvet bürüyor her yanı. Kışın tüm yolların kapanması, köye kurt dadanması yetmezmiş gibi eşkıyalar bir yandan, jandarmalar diğer yandan. Dahası, geleceği herkesçe bilinen felaketin, korkuyla bezenmiş çaresizlikte beklenmesi...
Fazlasıyla bizden. Sevdim...
Merhabalar.
YanıtlaSilİsmini ilk defa duyduğum edebiyatçımız Kenan Hulusi Koray'a Allah'tan rahmet dilerim. Kendisini saygıyla, şükranla anıyorum. Ruhu şad olsun. Abdullah bey, kim bilir böyle kıyıda köşede saklı kalmış ne edebiyatçılarımız vardır. Kaleminize, emeğinize sağlık, bakın bunlardan birini siz keşfedip bizlerle paylaşmısşsınız. Çok teşekkür ederim.
Selam ve saygılarımla birlikte sağlıklı, her şeyin gönlünüzce olacağı mutlu bir yıl dilerim.
Mutlu yıllar Recep bey. Hem güzel yorumunuz hem de bilgilendirmeniz için tekrar teşekkür ederim
Sil