Sıradan hayatlarımızın distopyaya evrilmesi 2019'un sonlarında başlıyor sanırım. Arkadaş muhabbetinde Adnan hoca ve kedilerinin alınmasını milat kabul etsek de işin aslı öyle değil. Ne olmuştu 2019'un sonlarında? Avusturalyalı yetkililer yaklaşan su kıtlığına çözüm olarak 5000 deveyi katletmiş, peşi sıra gelen devasa yangınlarla baş edememişlerdi. Doğaya ve canlılara bu kadar acımasız ve hor davranırsan karşılığını alırsın azizim. Hep ben vurayım ama karşı taraf sessizce beklesin olmaz. Olmadı da zaten.
Ortalığı korona belası sardı bir anda. Test aşamaları tamamlanmayan aşılara acil kullanım onayı verilerek herkes aşılanmak zorunda bırakıldı. Aşı olmayanların aşı olanların hayatlarını riske attığı baskısı kuruldu. Aşıların faydasını ya da işe yarayıp yaramadığı tartışmasını konunun uzmanlarına bırakıyoruz elbette. Ama 2022 nin sonlarına geldiğimizde gribal belirtiler gösteren hastalığın etkilerinin 2 ay gibi uzun bir süre geçmediğine şahit olmaya başladık. Kalp krizlerinde de anormal artışların olduğu dedikodusu hat safhada. Anlayacağınız ortalık toz duman. Her yer komplo teorileriyle doldu taştı. Bu arada komplo teorisyenlerinin bu kadar popüler olduklarına daha önce hiç şahit olmamıştım. Neyse...
Sene olmuş 2023... Yakın gelecekte her şeyin düzeleceği beklentisinden midir bilinmez ama zaman artık çok daha hızlı akıyor sanki. Neredeyse hiç bir şeye yetişemiyormuşum hissi her yanımı sarıyor. Belki de bu psikolojiyle 2022 yılı blogum için de çok boktan geçti. Okuma sayım düştü, kendimi geliştirme çabam sıfırlandı. Sanırım tek güzel yanı ilk kez bir blog etkinliğine katılmış olmamdı...
Her ne olursa olsun enseyi karartmak yok. Yapılamasa da yeni hedefler belirlemeye ve peşinden koşmaya devam...
