İncir Kuşları - Sinan Akyüz

90 ların çocukları olarak, çocukluk yıllarımızı anlata anlata bitiremeyiz. Sokakta oynayan son nesildik, daha samimiydik, arkadaş canlısıydık der dururuz. Sonuna kadar da haklıyız. Ama o dönemde bile her şey toz pembe değildi. Özellikle de 1992- 1995 yılları arasında Avrupa'nın göbeğinde, herkesin gözleri önünde, neredeyse canlı yayınlarda katledilen Boşnak kardeşlerimiz vardı. Elimizden fazla bir şey gelmedi, sadece üzülebildik. Eminim benim gibi o dönemi yaşayanlar ne demek istediğimi çok daha iyi anlayacaklardır.

Sinan Akyüz işte bu tarifi imkansız acıyı, İncir Kuşları romanında anlatmış. Üstelik "Bu kitap tamamen gerçeklere dayanmaktadır..." dipnotuyla okuyucusunun dikkatine sunmuş. Yürek parçalayıcı, iç kanatıcı bir hikaye.

Roman Suada Hatiboviç'in anlatımıyla yazılmış. Suada, müslüman bir Boşnak gencidir ve konservatuvar öğrencisidir. Konservatuvarın müdürü ve Suada'nın sevemediği Duşanka'nın oğlu Tarık'la aşk yaşamaya başlar. Bu sırada aynı sınıftan sırp genci Zdenko' da Suada' ya aşkını ilan eder ancak karşılık bulamaz. Ve 6 Nisan 1992' de savaş tam anlamıyla patlak verir. Suada'nın yaşadığı ev basılır, annesi, ablası ve eniştesi öldürülür. Ailenin geri kalanları ise esir edilir. Artık sırp ordusunda komutan olan Zdenko, Suada' yı kendi esiri olarak alır ve defalarca tecavüz eder.  Ablasına da gözleri önünde bir çok Sırp askerinin tecavüz ettiğine şahitlik eder. Savaş ilerleyip Zdenko ağır yaralanınca, zaten güzelliğiyle dikkat çeken Suada'ya diğer askerler de tecavüz eder. Sadece bu kadar mı? O dönem Bosna' da görev yapan ve görevi savaşı önlemek olan Birleşmiş Milletler'in Kanadalı komutanı General Lewis MacKenzei' de "Menfaat ile motive edilmiş aşk, en güçlü aşktır" diyerek esir Boşnak kızı Suada'ya tecavüz eder.      

Burada romanın içeriğiyle ilgili çok fazla ayrıntıya girmeden yüzeysel bilgiler vermeye çalıştım. Herhalde bu kadarı bile tüyleri ürpertmeye yetiyordur ama romanda çok daha fazlası var maalesef.

Son olarak Sinan Akyüz' den de bahsetmeliyim. Yazarın Piruze'den sonra okuduğum ikinci romanı. Her iki roman içinde okurunu yormayan, akıcı ve acıklı bir dile sahip olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Artık raflarda okumadığım bir Sinan Akyüz kitabı görürsem tereddüt etmeden alırım. Diğer kitaplarını bilemem ama İncir Kuşları mutlaka okunmalı dediğim kitaplar arasındadır.

Sevgiyle kalın...