Hayal Kuruyoruz

Benim bu Mayıstan çektiğim nedir eyyy ahali. Lütfen okuyun, okuyun ki ne çektiğimi anlayın :)

- Abdullah aklımda çok güzel bir proje var. Bir ışık, bir ışık. Sana ödev olarak sorucam, cevaplar mısın???

+ Mayıs benim işim gücüm var, yoğunum. Hem çocuk muyum ben, ödevleri de sevmem zaten.

- Yaaa bir tane soru ne olur ki? Sanki TEOG sorusu, sanki işe yerleştirme sınavı... Temem temem soruyorum.

+ Sor hadi, sor ama cevaplamak için söz vermiyorum...

- Hayal et. Malın mülkün, paran pulun yani hiç bir maddi birikimin yok. Bir gün eline 4 kez kullanabileceğin sihirli değnek geçiyor. Ve kullandığın her hak için senden bir fedakarlık istiyor. Yalnız ilk hakkında para pul isteyip köşeyi dönmek yok. Hakkını neler için kullanırdın ve fedakarlıkların neler olurdu?

+ Peki, işte benim cevaplarım.

İlk olarak kundaktaki bebeği, sokakta koşuşturması gereken çocukları yani masum halkı acımasızca katleden savaş teknolojisini yok ederdim sanırım. Dünyayı yönettiğini sanan o koca koca adamlara, huysuz bir amca edasıyla "gidin az ötede, kendi aranızda çözün sorunlarınızı" derdim. Teknoloji sıfırlanınca çok uzak mekanlara gitmek zaman mı alır? Olsun ben kağnıyla gitmeye de razıyım.

İkinci hakkımı tüm insanlığın gelecek kaygısı duymadan yaşayabileceği bir düzenin kurulması için harcardım. Öyle bir düzen olmalı ki, kaygısızca yaşamayı öğrenen insanlar, korkusuzca kendileri olmayı başarabilsinler. Hayallerinde yarattıkları karakterleri ve yaşamlarını facebook profillerinden çıkarıp gerçek hayata taşıyabilsinler. Gösteriş için değil gerçekten severek, o anı yaşayarak gezsinler, sosyal sorumluluk projeleri peşinde koşsunlar, doğaya ve hayvanlara sahip çıksınlar mesela. Varsın yapılabilecek en kötü iş bana kalsın, ben ona da razıyım.

Sonra tüm sınırları kaldırırdım. Biri Van' da ki kahvaltı salonunda kahvaltısını yapsın, diğeri Mardin' de Süryani şarabını içsin sonra buluşup Londra' ya gitsinler, Babil'in kulesine çıksınlar, Mısır piramitlerini gezsinler mesela. Öyle pasaporttur, vizedir hiç bir formalite olmadan. Sonra mahallemize gelen iki Afgan gezginle tanışsak güzel olmaz mıydı sizce de? Varsın bana yaşadığım şehirden çıkmak yasak olsun, ne fark eder?

Son hakkımı da tüm insanlığa okuma alışkanlığı kazandırırdım. Okur - yazar olabilmek için gerçekten hem okuyup hem de yazmak gerektiği anlaşılsın diye. Zihni açılsın insanlığın, her bağırarak konuşana ve her söylenene kanmasın mesela. Fikri ya da hayali olan da tüm insanlığın bir gün okuyacağını bilerek yazsın bir kağıda. Öyle komünizmdir, kapitalizmdir, maksizmdir dayatılamasın insanlığa. Bana yazmak yasak olsa da olur.

Sonra çok ama çok zengin olmak isterdim. Tüh bee, hakkım bitmiş...

Yerimde siz olsaydınız ne derdiniz?