Destekliyorum

Sevgili okur...

Yıllar önce Doğu Karadenizin bir ilçesinde rehabilite edilen çocuklarla ilgili bir çalışmanın içerisinde bulunmuştum. Küçücük ilçede bizim bildiğimiz 7-8 kişi varken araştırmalarımız sonucunda aslında 300 ün üzerinde rehabilite merkezine giden insan olduğunu öğrenmek oldukca şaşırtıcı ve üzücüydü. 

Peki ilçede bulunan 300 down sendromlu insan nasıl kimsenin dikkatini çekmiyordu? Aslında çok basit. Toplum içine çıkmaya utanıyorlar. Hem kendileri hem aileleri. Toplum ya onlar yokmuş gibi davranarak zaten zor olan hayatlarını dahada zorlaştırıyor yada çok fazla acıyarak eziklik hissi oluşturuyor. Doğal olarak da bu insanlar sadece mutlu oldukları yerlerde, kendi evleri ve rehabilitasyon merkezindeki kendileri gibi olan insanların arasında mekik dokuyarak yaşamlarını sürdürüyor.

Son zamanlarda sosyal medyanın çığ gibi büyümesiyle toplum biraz olsun bilinçleniyor aslında. Görme engelli kaldırımına yada rampanın önüne park edilen bir araç paylaşılıyor ve tepki oluşması sağlanıyor, evsizler için telefon numaraları dağıtılıyor vs.  

Her ne kadar faydalıda olsa sosyal medya bu iş için yeterli değil. Birilerinin elini bu taşın altına sokması lazım. İşte Engelim Olmayın Derneği Muğlanın Datça İlçesinde elini taşın altına koyma arzusunda bulunan insanlardan oluşuyor.

Bana blogum üzerinden ulaştılar ve birlikte Engelim Olmayın Derneği için blog yapmaya çalışıyoruz. Kendilerini artık bloglarından daha iyi tanıyacağımızdan ve seslerini daha çok duyacağımızdan eminim.

Kim bilir belki sizde bloglarını ziyaret edip, yapılacak birşey olup olmadığını sorabilirsiniz...

www.engelimolmayin.com