Yunus Emre Aşkın Sesi

Bu aralar Yunus Emre'nin çevresinde dönüp duruyorum. Önce İskender PALA'nın OD'u ile Yunus Emre'yi tanıma fırsatı bulmuştum. Geçen hafta sonu da Yunus Emre Aşkın Sesi filmi elime geçince hiç tereddüt etmeden izledim.

Film, savaşın ve şiddetin arasında yorulmuş bir Anadolu köylüsü olan Yunus'un, Yunus Emre olma yolundaki ilerleyişini anlatıyor. Yunus köyündeki yaşlı bir kadının telkiniyle Hacı Bektaş'a buğday istemeye gidiyor. Burada buğday ile nefes arasında tercih yapmak zorunda kalan Yunus buğdayı seçerek dergahtan ayrılıyor. Ancak yolda pişman olan Yunus tekrar dergaha dönerek Yunus Emre olma yolunda ilerlemeye başlıyor. Bu yolculukta Yunus Emre, Tapduk Emre'nin dergahında uzun süre odun toplayarak ilahi aşka ulaşmaya çalışıyor. İlahi aşka ulaşmak içinde tüm sevdiklerini özellikle de Tapduk Emre'nin kızı Balım kızı terk ederek Anadolu'nun diğer erenlerini ziyaret ediyor ve kendisine yol göstermelerini istiyor.

Yunus film boyunca zamansızlık ve mekansızlık içinde şiirleriyle yoğrularak anlatılmak istenmiş. Anlatılmak istenmiş ama istenen belgeselle mi yoksa filmle mi yapılmaya çalışılmış belli değil. Diğer yönüyle de asıl anlatılması gereken Yunus'un Hümanizm felsefesinin yanına bile yaklaşılamamış. Anadolu erenlerini ziyaretleri Hoş geldin-Güle Güle tarzında çok yüzeysel geçmiş.

İster istemez filmle OD kitabını da karşılaştırma ihtiyacı hissettim. Filmin kitapta anlatılan Yunus'un sıradan bir köylüyken eşi olan Sitare (elif) ve oğlu İsmail'den haberi bile yok. Anadolu da yaşanan savaşlar ve şiddet ise rüya gibi anlatılmış, insanların aç kalmasının tek nedeni kıtlıkmış gibi gösterilmiş.

Film görselleri ve durağanlığıyla  tam bir belgesel- biyografi kabul edilip izlenmeli.

İyi seyirler...