Benim Üniversitelerim - Maksim Gorki

Rus edebiyatı ile ayrı dünyaların insanı olduğumu bu kitap sayesinde yine yeni yeniden anlamış oldum. Lakin başladığımız işi bitirmeden bırakmak bende pes etmişlik duygusu yaratıyor ve inanılmaz huzursuz ediyor azizim. Bazı kitapları sevemeden bitirmelerimiz hep bu yüzdendir.

Neyse... Benim Üniversitelerim, Maksim Gorki' nin otobiyografisini anlattığı Çocukluğum ve Ekmeğimi Kazanırken üçlemesinin son kitabı. Üçlemeyi 1913 - 1923 yılları arasında yazarak tamamlamış. 

İş Bankası yayınlarının kitabı 168 sayfadan oluşuyor. Maksim Gorki'nin hayatta tutunma çabası ve iç dünyasına ışık tutuyor. Gorki, o dönemde kendisiyle beraber hayatta tutunma çabasında olan ve etkileşimde bulunduğu gerçek kişileri üniversiteleri olarak tanımlıyor. Bu kişilerde genellikle toplumdan dışlanan ve sefalet içinde yaşayan insanlardan oluşuyor. Sık sık müljik dediği Rus köylüsünün sefaletini ve devrimci fikirlerini okuyucusuna aktarıyor.

Gorki'nin otobiyografisinde anlattığı insanların sonraki eserlerinde de etkisinin görüldüğü söylenir. Bu nedenle yazarın otobiyografisinde onunla beraber zorlu bir yolculuk yapan okurun da etkileneceği vurgulanır. Ama eserin yayımlandığı tarihe yani 1913 - 1923 yılları arasında dünya tarihine baktığınızda, neredeyse her yerde bu sefaleti görebilirsiniz. Yani 1. Dünya savaşının ortasında bal kaymak kahvaltı yapan insan, hele ki köylü görmek imkansız olsa gerek.   

Son söz olarak Modern Klasikler içinde yerini almış bir kitap hakkında fazlaca burun kıvırdığımın da farkındayım. Kitabı anlayamamış olma endişesi de taşıyorum elbette. Belki de doğru zamanda okumadım. Siz bunların hepsini göz önünde bulundurursunuz artık.

Sevgiler...

Tanıtım Bülteninden

Benim Üniversitelerim, Gorki’nin Çocukluğum’ la başlayıp Ekmeğimi Kazanırken’ le devam eden ve Rus dilinde yazılmış en güzel otobiyografilerden biri olarak kabul edilen üçlemesinin son kitabıdır. Gorki’nin üniversiteleri, ona kendi hayatlarının acımasız gerçekliğini öğreten gerçek insanlardır… Toplum dışına itilmiş yersiz yurtsuz aylaklar ve serserilerdir… Açlığı, zulmü ve baskıyı; devlet ve kiliseyle ilişkilerini sorgulayan devrimcilerdir… Kürek mahkûmları gibi sürekli çalışan, hayatlarını aklın rehberliğinde yaşamak isteyenlere düşman olan mujiklerdir…

Devrime yol açan fikirlerin filizlenmeye başladığı bir dönemde yazarın sosyal çevresini bu kesimlerden insanlar oluşturur. Çocukluğundan itibaren yazgısı olan sefil ve hoyrat gerçekliği daha güzel, daha insani bir hayata dönüştürme çabasındaki Gorki, Rus toplumunun devrim öncesindeki umutlarının cisimleşmiş halidir adeta.

MAKSİM GORKİ (1868-1936): Asıl adı Aleksey Maksimoviç Peşkov olan yazar, Nijni Novgorod’da doğdu. Edebiyatta sosyalist gerçekçi yaklaşımın öncüsü kabul edilir. Küçüklüğü Astrahan’da geçti. Beş yaşındayken babası ölüp, annesi

yeniden evlenince Nijni Novgorod’a dönerek, orada anneanne ve dedesi tarafından büyütüldü. Dedesinin zoruyla

sekiz yaşında çalışmaya başladı. İlk romanı Foma Gordeyev 1899’da, Rus devrimci hareketine adadığı Ana adlı romanı ise 1906’da yayımlandı. 1906’da Rusya’dan ayrılarak, yedi yıl boyunca siyasi sürgün yaşamı sürdü. 1921-28 yılları arasında İtalya’da yaşayan Gorki, 1929’da kesin olarak SSCB’ye döndü ve ölümüne dek orada yaşadı. Yazarın önemli yapıtları arasında, 1913-23 yılları arasında yayımladığı Çocukluğum, Ekmeğimi Kazanırken ve Benim

Üniversitelerim’den oluşan üçlemesiyle, Küçük Burjuvalar (1901), Tolstoy’dan Anılar (1919) ve Artamonovlar (1925) sayılabilir.